Zapewne wielu z was zna takiego autora, jak Neil Gaiman, chociaż by poprzez bardzo znaną bajkę "Koralinę". 

Jest ona nakręcona, na podstawie książki tego genialnego pisarza. 

Dla naszego narratora wszystko zaczęło się czterdzieści lat temu, kiedy lokator, wynajmujący pokój u jego rodziców, ukradł im samochód i popełnił w nim samobójstwo, budząc tym czynem pradawne moce, które lepiej byłoby zostawić w spokoju. 

Nigdy nie myślałam, że książka o takiej tematyce wciągnie mnie całkowicie, i będę musiała walczyć z samą sobą, aby nie pochłonąć jej w jeden dzień. 

Osobiście, poleciłam bym książkę każdemu, nie zależnie od wieku czy ulubionego gatunku literackiego. 

Te czarne literki, na białym papierze, wciągną cię w sam środek powieści, a stamtąd już nie ma powrotu.  

Hi!

Miesiąc temu zaczęły się wakacje, a wraz z wakacjami kolonie, obozy, wyjazdy rodzinne, odwiedziny.

Bardzo dużo osób przyjeżdża do Polski i bardzo dużo z niej wyjeżdża w tym letnim czasie.

Podczas trwania wakacji przez moją miejscowość przewinęło się już bardzo wiele osób.

Jednym z nich jest mój przyjaciel i jego siostra.

Siedzą w wiosce już prawie miesiąc, i niestety, ale za tydzień będę musiała się z nimi żegnać ;\

Ale tak to właśnie wygląda w wakacje. Ktoś przyjeżdża po czym wyjeżdża.

Ja sama wykorzystuję wolny czas w 100%.

Udało mi się już odwiedzić Ustronie Morskie (morze Bałtyckie), Warszawę oraz Jezioro Otmuchowskie i Nyskie.

A to nie koniec, ponieważ czeka mnie jeszcze obóz konny (z którego zdam relacje niebawem).

Mogłabym tak o tym wszystkim pisać i pisać.

Chciałam zrelacjonować wam moje wszystkie wyjazdy, ale niestety, za dużo by tu opowiadać, co się widziało, co widzieć się chciało, co miałam okazję skosztować, kogo poznałam i co robiłam w wolnym czasie od zwiedzania.

Jednakże tak jak przed chwilą wspomniałam, opiszę mój wyjazd na obóz od razu po powrocie.

Chciałam także wspomnieć, że prowadząc bloga na pingerze fotografowałam kolekcjonerskie figurki koni - schleich.

Bardzo dawno już tego nie robiłam, i mam zamiar wrócić do mojego dawnego hobby.

Dlatego też, gdy spacerując po plaży nad jeziorem natknęłam się na takiego oto konika, bez śladu obecności dziecka (zapewne fale wyrzuciły figurkę z drugiego brzegu) wzięłam go i następnego dnia wieczorem nie wytrzymałam, wyciągnęłam mój rozsypujący się, stary aparat i zaczęłam robić zdjęcia.

Mimo, iż dawno nie trzymałam tego gruchota w rękach, zdjęcia wyszły całkiem ładne, dlatego też podzielę się nimi.

 (Akurat tak się złożyło, że podczas zachodu słońca wędkarze wracali z łowów :D)

(Nad jezioro wzięłam także moją starą gitarę!)

I to by było na tyle w dzisiejszym poście :)
Ale jeszcze w tym tygodniu planuję napisać recenzję książki jednego z moich ulubionych autorów!
A więc wesołych wakacji!
Wykorzystujcie ten wolny czas w 100% :)

Cześć ^^

Zapewne każdemu z was w dzieciństwie czytano bajki. Czy to babcia, mama, tata, dziadek, zawsze ktoś się znalazł. Jacob też nie uniknął tej przyjemności. Co wieczór z zafascynowaniem słuchał o dzieciach z sierocińca Pani Peregrine. Niewidzialny chłopiec, lewitująca dziewczynka, rodzeństwo o niewyobrażalnej sile. To wszystko działo się w tym jednym miejscu.

Po czasie tak jak wszyscy z wiekiem chłopiec przestał wierzyć w opowiadania dziadka.

W końcu wyrósł z tego tak samo jak wyrasta się ze Świętego Mikołaja. 

Jednak po tajemniczej śmierci dziadka, której Jacob był świadkiem, coś każe chłopakowi pojechać na wyspę gdzie znajduje się sierociniec. To co go tam spotyka odmienia jego życie na zawsze.
 

 Książka wręcz mnie urzekła.

Jej piękna, twarda okłada już sama prosi, aby zaoszczędzić te 35zł i kupić książkę.

Jednak chyba najbardziej podobały mi się zdjęcia która znajdowały się w środku (Na końcowych stronach jest informacja, że wszystkie zamieszone zdjęcia w książce są stare i autentyczne.)

Po za tym cała historia o II wojnie światowej i dobrym sercu Pani Peregrine która ratowała zbiegłe dzieci bardzo mi się spodobała.

Powieść bardzo serdecznie polecam dosłownie wszystkim.

Pojawia się trochę o wojnie oraz dzieciach o niezwykłych zdolnościach.

Bardzo miło czyta się ją przed snem z gorącą czekoladą u boku ^^

Witam ^^

Dzisiaj napiszę o książce, którą bardzo długo już polecała mi moja przyjaciółka. 

Miałam zamiar ją kupić, ale los chciał, aby właśnie tego dnia, kiedy pojechałam do miasta nie było książki w żadnej księgarni. Zdecydowałam się więc na ebooka :)

Nastolatka imieniem Sara jest niezadowolona ze swojego życia.

Pewnego razu w parku, gdy w dzień swoich urodzin odpoczywa na ławce zauważa znajomo wyglądającego wysokiego, przystojnego chłopaka.

Jest pewna, że zna go od zawsze, ale widziała go po raz pierwszy.

Podczas swojego przyjęcia urodzinowego, gdy zauważa chłopaka jest w szoku. Okazuje się, że sąsiedzi dziewczyny zaadoptowali go. Wtedy zaczyna się cała historia. 

Książka powiem szczerze, nie zadowoliła mnie. Po tym, jak polecała mi ją przyjaciółka spodziewałam się czegoś lepszego. Czytało się ją szybko, bo była bardzo krótka. Ale nie powiem, chwilami tak zanudzała, że musiałam ją odłożyć i przeczytać coś innego. 

Jeżeli miałabym coś powiedzieć o okładce, to postać na pierwszym planie, czyli ta kobieta, bardzo mi się podoba. Tło także jest świetne. Ale mogli by albo jakoś inaczej ustawić anioła, albo sobie go darować, bo niestety, ale moim zdaniem psuje wszystko na okładce. 

Książkę samą w sobie oceniam 5\10. Niestety, ale zawiodłam się na polskiej pisarce, a wiązałam z nią takie nadzieje ;--; 

Życzenia!

Życzę wam wszystkim zdrowych, wesołych świąt Wielkanocnych spędzonych w gronie rodziny.
Aby pogoda na lany poniedziałek dopisywała i śnieg który spadł nocą stopniał :D
Abyście znaleźli gdzieś w ogrodzie wspaniałą książkę, którą po przeczytaniu będziecie polecać wszystkim i żałować, że nie ma więcej stron! :)

Dzień dobry :)

Krótka recenzja, o pięknej książce którą dostałam od cioci, kuzynek i wujka w prezencie (Bardzo wam dziękuję! <3)

Dwunastoletnia Mysti Murphy jest dziewczyną, która ma bardzo rozwinięta wyobraźnię. 

Lubi opowiadać swojej młodszej siostrze historyjki które sama wymyśliła. 

Czasami chciałaby być jedną z ich bohaterek. 

Wtedy nie musiała by zamartwiać się mamą chorą na agorafobię, tatą leżącym w szpitalu po ciężkim wypadku oraz najlepszym przyjacielem, który ignoruje ją dla bycia "fajnym".

Książkę pochłonęłam w jeden dzień. Jest bardzo ciekawa i mimo, że nie ma tam wampirów, nefilim czy Julii które zabijają dotykiem, to na swój sposób dzieje się tam coś, co nakazuje dalszego czytania lektury. 

Okładka jak najbardziej mnie urzekła, ponieważ lubię takie proste, miłe dla oczu rysunki. 

Książkę mogłabym polecić i dzieciom i dorosłym, ponieważ przedstawione są tam także trudności przez jakie przechodzić musi mama Mysti i sama dziewczyna, która przejmuje obowiązki ojca. 

Dzisiejsza recenzja jest nieco krótka, za co bardzo przepraszam.



A wy? Dalibyście sobie radę z przejęciem wszystkich obowiązków tak jak Mysti? 

Można by powiedzieć, że styl pisania książki jest...na pierwszy rzut oka bardzo dziwny.
Na samej górze, w wprowadzeniu do opisu jest tego przykład.
Niektóre słowa i zdania są poprzekreślane.
Mi osobiście bardzo podobał się taki pomysł, strasznie zachęcało mnie to do dalszego czytania.
Miło było też czytać opisy miejsc, wyglądu innych postaci.


Odniosłam też wrażenie, że Julia ma obsesję na punkcie liczb :D
Na jednej stronie naliczyłam chyba z 20 liczebników >u< 

        A wam jak podobała się książka?
Strzeżcie się Dotyku Julii!

 Witajcie ^^

Jak sama nazwa mówi dzisiaj chciałabym napisać o książce którą czytałam jakiś czas temu za namową koleżanki. 

Przed wakacjami podczas pobytu u koleżanki natknęłam się na książkę o koniach. 

Już wcześniej miałam ochotę ją przeczytać, ale jakoś tak...nie mogłam się do tego zabrać. 

W końcu miałam okazję, więc zaczęłam.  

Książka opowiada o piętnastoletniej Amy Fleming. Wraz z matką prowadzą schronisko dla koni -"Heartland". 

Pewnego razu za namową Amy, Marion - matka dziewczyny, postanawia wyjechać podczas burzy do zaniedbanego konia. 

Niestety zbyt silny wiatr przewraca drzewo wprost na jadące auto. 

Marion ginie a Amy staje przed ogromnym wyzwaniem - musi kontynuować pracę matki i zajmować się schroniskiem wraz z dziadkiem i starszą siostrą Lou. 

Do pomocy mają także Trega. Czy im się uda?

Co do książki...można by powiedzieć, że bardzo miło się ją czyta. 

Pochłonęłam ją w jakieś 3-4 dni. Niestety seria ma 25 książek, a każda następna robi się coraz nudniejsza, więc dotrwałam tylko do 6. 

W książce przedstawiona jest wielka miłość do koni, rodziny, przyjaciół. 

 Istnieje także ekranizacja książki pod takim samym tytułem. 

Pierwszy sezon jest dosyć mocno powiązany z książką, lecz następne opierają się tylko na romansie pomiędzy Amy a Tregiem (w filmie ma on inne imię). 

Książkę polecam wszystkim osobom lubiącym konie :)

Do napisania! ^^

W 2013 roku powstała ekranizacja filmu. Clary zagrała Lily Colins a Jace'a - Jamie Campbell Bower.

Film nie był niczym pięknym. Tak strasznie namieszane i pozmieniane, że moja starsza siostra nie zrozumiała z niego totalnie nic i zniechęciła się do przeczytania książki. 

Dlatego - nie polecam filmu przed przeczytaniem papierowej wersji. 

Seria ma 6 tomów (+ oddzielna seria w której także są nocni łowcy) i mimo, że jest tego całkiem sporo, to raczej każdy powinien dotrwać do końca i pragnąć jeszcze więcej (tak jak było w moi przypadku). 

Czasami siedziałam pół nocy pod kołdrą, żeby przeczytać rozdział, lub dwa (a może 3,4,5?).

"Obsidian" przypadł mi do gustu, bo kocham takich dupków jak Daemon >.< 

Książka spodoba się raczej większości ludzi lubiących tematykę istot nie z tego świata. 

Z 3 części jakie czytałam z tej serii, najbardziej spodobała mi się pierwsza (Obsidian)

Ah. Z racji, iż mamy nowy rok, życzę wam, abyście nie zbankrutowali do końca na książkach xdd, 

DO NAPISANIA! <3